ก้าวย่าง ... เส้นทางธรรม

 ธุดงค์ธรรมยาตรา เส้นทางความเพียรของพระสงฆ์ไทย ที่อยากให้ติดตามจริงๆ ตามที่ได้เคยเขียนถึงการเเดินทางธุดงค์ของพระสงฆ์ไทยในประเทศอินเดีย ดินแดนแห่งพุทธภูมิ เท่าที่ทราบเป็นการเดินจาริกเป็นปีที่ ๔ แล้ว ก่อนหน้านี้เราไม่เคยได้รู้เรื่องมาก่อนเลย จนกระทั่ง ... ได้มีโอกาสไปพุทธคยา ... มีคนพูดถึงเจ้าโส สุนัขที่อยู่ที่วัดไทยพุทธคยา มันเป็นใครกันนะ มีคนถามถึง มันจะต้องมีการสร้างวีรกรรมอะไรไว้แน่ กลับบ้านก็เริ่มค้นหาข้อมูลจากเว็บ จนกระทั่งเจอว่าเจ้าโส เป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง มีคนเขียนหนังสือ สาธุเจ้าโส คนดังด้วย คุณอุ๊ ช่อผกา เลยเป็นที่มาของการสั่งซื้อหนังสือสาธุ เจ้าโส มา ๕ เล่ม เพื่อร่วมทำบุญกับกองทุนครูพระธุดงค์  เพื่อให้พระสงฆ์ไทยได้มีโอกาสเดินทางไปจาริกธุดงค์ที่อินเดีย เป็นระยะเวลาประมาณ ๓ เดือน เส้นทางเดินมากกว่า ๒,๐๐๐ กิโลเมตร ... พระคุณเจ้า ท่านจะเดินกันยังไงนะ นานปานนั้น แล้วอินเดีย มันจะสะดวกยังไงกัน  ก็บางส่วนได้อ่านเรื่องราวจากหนังสือสาธุ เจ้าโส บ้างแล้ว  ... เมื่อพระท่านเริ่มเดินทางกัน ก็ติดตามข้อมูลจากเว็บ จากเฟสบุคบ้าง ปะติดปะต่อเรื่อง ก็พอ...

หัดเข้าวัด ... ด้วยมีเวลาว่างมากขึ้น มีโอกาสได้เข้าวัดเข้าวา ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญ ไปเรื่อยๆ ตามที่ทำได้ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี ได้รู้ ได้เห็น ด้วยใจตัวเองนิ่งๆ ว่าคนมาวัดทำไรกันบ้าง ส่วนใหญ่ก็เข้าไปไหว้พระประธานในพระอุโบสถ สวดมนต์บ้างถ้าปะเหมาะกับเวลาที่วัดกำลังสวดมนต์พอดี หรือเจอพระกำลังเทศน์ ก็ยังสรุปไม่ได้ว่าได้อะไรบ้าง แต่บอกได้อย่างหนึ่งรู้สึกดีมากๆ ผลพลอยได้ประการหนึ่งคืดได้ถ่ายรูปสวยๆ ขององค์พระประธานมาด้วย งานพุทธศิลป์ ของไทย ช่างงดงามแท้ ... วัดบวรนิเวศวรราชวิหาร  วัดชนะสงครามวรวิหาร วัดบวรนิเวศวรวิหาร  สาธุ สาธุ สาธุ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

๒ ระหว่างจังหวะก้าวเดิน ก็ให้มีเหตุการณ์ที่เข้ามาทำให้ใจมีกำลัง ที่มุ่งเดินศึกษา ในเส้นทางหาธรรม เพื่อความสุขสงบ ซึ่งเรื่องราวเหตุการณ์เหล่านี้ก็เป็นตัวช่วยให้มีความสุขในก้าวเดินแล้ว ๑. เพื่อนกัลยาณมิตรที่ปรารถนาเห็นเพื่อนมีความสุขเป็นต้นบุญ ชวนไปพุทธคยา ในช่วงจังหวะที่จะก้าวเดิน บนความไม่รู้ ไม่ค่อยจะมีความรู้ ถึงแม้จะหาหนังสืออ่าน แต่เป็นแบบสะเปะสะปะ รู้อย่างเดียวว่ามีเวลาเยอะ จะอ่าน จะทำ เมื่อไหร่ อย่างไร ก็ให้เป็นไปแบบธรรมชาติ มิได้ให้เป็นไปแบบเสาะแสวงหาที่จริงจัง เคร่งครัดมากเกินไปสำหรับตัวเอง ไม่รู้ว่าเรียกว่าตั้งอยู่ในความประมาทหรือเปล่า  แต่มีความตั้งใจประการหนึ่งว่าอยากจะไปอินเดีย ดินแดนพุทธภูมิ บ้านเกิดขององค์สมเด็จสัมมาพระพุทธเจ้า แบบมีความปรารถนาจริงจัง ด้วยกับเป็นบุญที่มีเพื่อนกัลยาณิตรที่น่ารักมาก ชวนไปพุทธคยาพร้อมกับบอกเล่าเรื่องราวความสุขใจ ประทับใจ ที่ได้ไป และยังคงอยากไปอีก จึงทำให้ตกลงใจไปโดยไม่ลังเลเลย จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้หลายๆ ปี ก็อยากจะไปแต่ด้วยทำงานตลอด ไม่มีจังหวะดีๆ ที่จะไปได้ ไปพุทธคยา ตัวเองพบว่าได้อะไรมามากมายเกินกว่าที่คาดหวัง...

How to start?  เริ่มอย่างไรดีหล่ะ ... เอาเป็นว่าจะเริ่มจากเรื่องเก่าๆ ที่จำฝังใจมานาน ดังนี้ ๑.  คำถามที่สงสัย ได้เคยถามจากพี่คนนึง สมัยเข้าทำงานใหม่ๆ ได้คำตอบมาแล้ว สั้นๆ ง่ายๆ แต่ก็ไม่เข้าใจมาตลอด จนบัดนี้ ... ไม่น่าเชื่อ ว่ามันนานมากแล้ว ประมาณปี ๒๕๒๘ ได้ มั้ง คำถาม  "พี่พิพัฒน์ ธรรมมะ หรือการปฏิบัติธรรม คืออะไร เป็นยังไง อธิบายหน่อยซิ เราเป็นชาวพุทธ ประเภทไปวัดทำบุญ ตักบาตรเท่านั้น" คำตอบสั้นๆ จากพี่พิพัฒน์ " ต้องปฏิบัติเอาเอง รู้เอง ของอย่างนี้อธิบายบอกเล่ากันไม่ได้หรอก สรุปเป็นว่า ณ วันนั้น เราได้คำตอบแบบไม่ใช่คำตอบ แต่ยังเป็นคำถามมาจนทุกวันนี้ ปี ๒๕๖๐  แบบว่า ... ปัจจัตตังเวทิตัพโพ  วิญญูหิ ... ๒.   คำบอกเล่าของหมอ .. หมอดูนะ เคยมีหมอดู ทำนาย จำไม่ได้แล้วว่าหมอดูที่ไหน เมื่อไหร่ จำได้แต่ว่าหมอดูบอกว่าน่าจะเป็นคนที่หากเส้นสู่เส้นทางศึกษาธรรมะ จะปฏิบัติไปได้ดีและไปไกล ก็เลยมีใจเป็นต้นทุนว่าเราคงมีบุญเก่ามาบ้างที่จะช่วยให้เรา ถ้าจะเดินเส้นทางนี้ คงไปได้สวยนะ ก็จำมาตลอดว่า เรามีเชื้อน่ะ พระธรรมเป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้า...